Dr. Livingstone, I presume?

De kunst van 'wijze' aannames

We doen zo'n 80 aannames per dag!

Zelfs nu je dit leest, doe je al een aanname!

'Zou best eens kunnen.' of 'Denk niet dat dit waar is.'

Hoe werkt dat dan?

Sinds jaar en dag heeft "het doen van aannames" een negatief imago.

Maar wist je dat je aannames heel constructief kunt inzetten?

Je kunt het doen van aannames ook zien als een manier om contact te maken met de ander.

Hier zit een gedachte achter en dat is die van 'rapport maken'; een term uit NLP.

Voorbeeld: als iemand met een stadskaart en vragend om zich heen kijkt, kun je de aanname doen, dat hij op zoek is naar de weg. Je neemt de gok en biedt hulp aan. Redelijke kans dat hij opgelucht zal zijn. (Dit is een aanname natuurlijk).

'Meneer, u bent vast op zoek' zeg je. 'Ja, inderdaad!!' krijg je terug met een blije blik. 'Kan ik u helpen?' vraag je. 'Nou, waar ligt ...' En het contact is gemaakt. Het effect van een positieve aanname.

De aanname als mindf*ck!

Dit soort aannames kun je ook doen bij gemoedstoestanden. Wanneer iemand veel vragen heeft over een onderwerp, kun je de aanname doen dat hij geïnteresseerd is, meer duidelijkheid wil hebben of is aan het oefenen om jou zo lang mogelijk aan het praten te houden! 

En opnieuw merk je dat je een reactie krijgt in je hoofd. Klopt dit wel wat er gezegd wordt?!